|
امرداد نام ششمین و به عبارتی هفتمین و آخرین امشاسپندان است . در آئین زرتشت ، خرداد و امرداد ، امشاسپندان “کمال” و “دوام” در جهان مینوی و پرستاران آب و گیاه در جهان خاکی ، همواره در کنار هم جای دارند. واژه امرداد که اوستایی آن “امرتات” ameretat است ، از سه بخش درست شده است : “ا+ مر+ تات”. بخش نخست پیشوند نفی است ؛ بخش دو، از ریشه مصدری “مر” mar به معنی “مرگ” است و جزء سوم پسوند “تات” است به معنای “کاملی” ، “رسایی” و “سالمی” . بنابراین “امرتات” (امرداد=مرداد) یعنی بی مرگی (نامیرایی=جاودانگی=دوام جاودان) .
این نام در اوستا ...
ادامه مطلب را مطالعه نمایید
منتظر کلیم شما هستیم
، به ویژه گاتها صفتی است از برای اهورامزدا، یعنی مظهر زوال ناپذیری و پایندگی خداوند است . اما در جهان خاکی نگهبانی و سرپرستی گیاه و رستنی با وی می باشد.
روز هفتم هر ماه ، امرداد نام دارد و مطابق معمول روز هفتم از ماه امرداد، جشن امردادگان برگزار می شد که در دوران باستان و عصر ساسانی و پس از آن مراسم و آدابی در دشت و فضای باز انجام می شد. موبد اردشیر آذرگشسب می نویسد که چون امرداد ، فرشته جاودانی و بی مرگی است و در عالم جسمانی نگهبان نباتات و روییدنیها می باشد، می توانیم به حدس قریب به یقین بگوییم که پدران ما در این روز به باغها و مزارع خرم و دل نشین دور از محوطه شهر می رفتند و طی مراسمی این جشن را با شادی و سرور در هوای صاف و در دامن طبیعت برگزار می کردند.
منبع : سایت یتاآهو
|
:جستجو