[ کمیل پسر زیاد گفت : امیر المؤمنین على بن ابى طالب ( ع ) دست مرا گرفت و به بیابان برد ، چون به صحرا رسید آهى دراز کشید و گفت : ] اى کمیل این دلها آوند هاست ، و بهترین آنها نگاهدارنده‏ترین آنهاست . پس آنچه تو را مى‏گویم از من به خاطر دار : مردم سه دسته‏اند : دانایى که شناساى خداست ، آموزنده‏اى که در راه رستگارى کوشاست ، و فرومایگانى رونده به چپ و راست که درهم آمیزند ، و پى هر بانگى را گیرند و با هر باد به سویى خیزند . نه از روشنى دانش فروغى یافتند و نه به سوى پناهگاهى استوار شتافتند . کمیل دانش به از مال است که دانش تو را پاسبان است و تو مال را نگهبان . مال با هزینه کردن کم آید ، و دانش با پراکنده شدن بیفزاید ، و پرورده مال با رفتن مال با تو نپاید . اى کمیل پسر زیاد شناخت دانش ، دین است که بدان گردن باید نهاد . آدمى در زندگى به دانش طاعت پروردگار آموزد و براى پس از مرگ نام نیک اندوزد ، و دانش فرمانگذارست و مال فرمانبردار . کمیل گنجوران مالها مرده‏اند گرچه زنده‏اند ، و دانشمندان چندانکه روزگار پاید ، پاینده‏اند . تن‏هاشان ناپدیدار است و نشانه‏هاشان در دلها آشکار . بدان که در اینجا [ و به سینه خود اشارت فرمود ] دانشى است انباشته ، اگر فراگیرانى براى آن مى‏یافتم . آرى یافتم آن را که تیز دریافت بود ، لیکن امین نمى‏نمود ، با دین دنیا مى‏اندوخت و به نعمت خدا بر بندگانش برترى مى‏جست ، و به حجّت علم بر دوستان خدا بزرگى مى‏فروخت . یا کسى که پیروان خداوندان دانش است ، اما در شناختن نکته‏هاى باریک آن او را نه بینش است . چون نخستین شبهت در دل وى راه یابد درماند و راه زدودن آن را یافتن نتواند . بدان که براى فرا گرفتن دانشى چنان نه این در خور است و نه آن . یا کسى که سخت در پى لذت است و رام شهوت راندن یا شیفته فراهم آوردن است و مالى را بر مال نهادن . هیچ یک از اینان اندک پاسدارى دین را نتواند و بیشتر به چارپاى چرنده ماند . مرگ دانش این است و مردن خداوندان آن چنین . بلى زمین تهى نماند از کسى که حجّت بر پاى خداست ، یا پدیدار و شناخته است و یا ترسان و پنهان از دیده‏هاست . تا حجّت خدا باطل نشود و نشانه‏هایش از میان نرود ، و اینان چندند ، و کجا جاى دارند ؟ به خدا سوگند اندک به شمارند ، و نزد خدا بزرگمقدار . خدا حجتها و نشانه‏هاى خود را به آنان نگاه مى‏دارد ، تا به همانندهاى خویشش بسپارند و در دلهاى خویشش بکارند . دانش ، نور حقیقت بینى را بر آنان تافته و آنان روح یقین را دریافته و آنچه را ناز پروردگان دشوار دیده‏اند آسان پذیرفته‏اند . و بدانچه نادانان از آن رمیده‏اند خو گرفته . و همنشین دنیایند با تن‏ها ، و جانهاشان آویزان است در ملأ اعلى . اینان خدا را در زمین او جانشینانند و مردم را به دین او مى‏خوانند . وه که چه آرزومند دیدار آنانم ؟ کمیل اگر خواهى بازگرد . [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط:   مسعود  

.:: جشن تیرگان ::.	چهارشنبه 86 تیر 13  5:0 صبح
روز تیر از ماه تیر برابر با جشن تیرگان است. تیر در اوستا تیشتریه و در پهلوی تشتر نامیده می شود. این ستاره نام ایزدی است که به باریدن باران کمک می کند :دو روایت در مورد چگونگی پیدایش جشن تیرگان وجود دارد یکی اینکه گروهی این جشن را یادگار پیروزی ایرانیان بر تورانیان می دانند. در زمان پادشاهی منوچهر، سپاه افراسیاب که بخش بزرگی از سرزمین ایران را اشغال کرده بود قرار آشتی را بر این نهاد که از سوی سپاه ایران تیری رها شود و هر کجا بر زمین نشست مرز ایران و توران است. آرش جوان، قهرمان ایرانی ... ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید . برای حمایت از ما بر روی بنر زیر کلیک نمایید . با تشکر با تمام توان تیری را رها ساخت و در کنار رود جیحون بر درختی نشست و مرز ایران و توران مشخص شد . روایت دوم مربوط به زمان ساسانیان و پادشاهی فیروز است. هفت سال در ایران خشکسالی بود ، در چنین روزی مردم به بیابان روی آوردند و با نیایش خود از پروردگار آرزوی باریدن باران را کردند . پس از آن بارش باران آغاز شد و ایران از خشکسالی رهایی یافت از آن زمان تا کنون ایرانیان مراسم تیرگان را پاس داشته و به شادی می پردازند . منبع : سایت یتاآهو
	نظرات شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

.:: جشن امردادگان ::. [عناوین آرشیوشده]

تعداد   18594   بازدید